عضو شورای شهر تهران می‌گوید عملیات جمع‌آوری معتادان متجاهر در محلات به خوبی انجام شده است و همچنین تعداد کودکان کار در سطح شهر کاهش یافته است.
به گزارش ایراف، «ناصر امانی» افزود: در گذشته، در معابر شهر بسیاری از افراد با کودکان کار مواجه بودند، اما در حال حاضر این تعداد به شدت کاهش یافته است.
مسئله حضور کودکان در بازار کار، به ویژه در شهرهای بزرگ مانند تهران، یکی از چالش‌های جدی اجتماعی است که باید مورد توجه و رسیدگی قرار گیرد. این کودکان معمولاً به دلیل فقر و نیاز مالی، به صورت غیرقانونی در معابر شهری، کار می‌کنند. آن‌ها اغلب در کارهای سخت و خطرناک مشغول به فعالیت هستند و به دلیل کمبود منابع و پشتیبانی، مجبورند به کار و کسب درآمد بپردازند.
تلاش‌های مختلفی برای کاهش و پیشگیری از کودکان کار در تهران صورت می‌گیرد، از جمله آموزش رایگان، ارائه خدمات پشتیبانی به خانواده‌ها، و ایجاد فرصت‌های شغلی برای والدین این کودکان. علاوه بر این، سازمان‌های غیردولتی و دولتی نیز در حال انجام برنامه‌ها و پروژه‌های مختلفی برای رفع مشکلات کودکان کار هستند. هرچند که پیشرفتی در کاهش حضور کودکان کار مشاهده می‌شود، اما هنوز این چالش به طور کامل رفع نشده است و برای رفع این مسأله اجتماعی به توجه و همکاری همه اقشار جامعه نیازی اساسی وجود دارد.
بر اساس تحقیقات و گزارش‌های مختلف، بسیاری از این کودکان از کشورهای همسایه مانند افغانستان به ایران مهاجرت کرده‌اند و در شرایط اقتصادی دشوار به دنبال کار و کسب درآمد هستند. تحت شرایط مختلفی، این کودکان ممکن است به کارهایی مانند فروش کالاهای ریز، کار در کارگاه‌ها، یا کارهای خدماتی در معابر و مکان‌های عمومی اشتغال داشته باشند.
کودکان کار اتباع افغانستانی در تهران و دیگر شهرهای ایران یکی از چالش‌های اجتماعی و اقتصادی است که به طور مداوم توجه مراکز مسئول را به خود جلب می‌کند. این کودکان به دلیل شرایط اقتصادی ناسالم و عدم دسترسی به آموزش مناسب، مجبور به کار در سنین پایین می‌شوند. این موضوع نه تنها برای سلامت و توسعه اجتماعی این کودکان بلکه برای جامعه به طور کلی نیز نگرانی‌هایی را به همراه دارد.
از جمله برنامه‌هایی که می‌تواند به کاهش و حذف این پدیده کمک کند اشتغال این کودکان به تحصیل است، زیرا زمان و انرژیی که برای تحصیل صرف می‌شود ممکن است باعث کاهش زمان و انگیزه برای انجام کارهایی شود که درآمد فوری فراهم می‌کنند. تحصیل همچنین می‌تواند به این کودکان امکان دستیابی به فرصت‌های شغلی با درآمد بیشتر در آینده را فراهم کرده و از ادامه این چرخه در نسل‌های آینده جلوگیری کند.
اشتغال کودکان به دلیل تأثیرات منفی زیادی بر روی سلامت، توسعه، و آینده کودکان ممنوع است. تضعیف سلامت کودک و خطرات فیزیکی و روانی از جمله آسیب‌های جسمی، زخم‌ها، بیماری‌ها، استرس روانی و افزایش احتمال ابتلا به اعتیاد و همچنین دوری از تحصیل از مهمترین دلایل این ممنوعیت است.
در رابطه با ممنوعیت اشتغال کودکان، بسیاری از کشورها و سازمان‌های بین‌المللی قوانین و مقرراتی را تصویب کرده‌اند. موافقت‌نامه بین‌المللی حقوق کودکان (CRC) مصوب سال 1989 سازمان ملل متحد که بر حمایت از حقوق کودکان، از جمله حق به تحصیل، حق به بازی و استراحت، و ممنوعیت اشتغال کودکان تأکید دارد و بند 182 توافقنامه بین‌المللی کار (ILO) که بر ممنوعیت استفاده از کودکان در کارهای نامناسب و خطرناک تأکید می‌کند به علاوه دستورالعمل‌ها و آیین‌نامه‌های داخلی کشورها از این دست قوانین است. در ایران نیز بر اساس ماده 79 قانون کار، اشتغال به کار کودکان زیر 15 سال را ممنوع دانسته است.
