محمدجواد ظریف؛ وزیر خارجه پیشین ایران می گوید که ایران نیز به مذاکرات آمریکا و کشورهای منطقه با طالبان پیش از سقوط نظام جمهوری در کابل، دعوت شده بود؛ او همچنین تصریح کرده که همه مسائل امنیتی ایران در دو سال اخیر ریشه در تحولات افغانستان ندارد.
به گزارش ایراف، محمدجواد ظریف؛ وزیر خارجه پیشین ایران در یک گفتگوی رسانه ای گفته است که علاوه بر آمریکا، روسیه، چین و پاکستان هم با طالبان، مذاکراتی داشتند. او افزوده: از سال ۹۸ پیش بینی کرده بود که وضعیت به سمت نامطلوبی می رود و طالبان به قدرت برمی گردند؛ بنابراین نیاز است که ایران از مذاکرات غایب نباشد.
ظریف در بخشی دیگر از این گفت‌وگو تصریح کرد: البته همه چیز آنگونه که امریکایی ها طراحی کرده بودند پیش نرفت، خود اشرف غنی حرکت هایی انجام داد، دیگران هم انجام دادند.
به باور وزیر خارجه پیشین ایران، زلمی خلیلزاد که از سوی امریکا مسئول مذاکره با طالبان شده بود، در دهه ۹۰ میلادی لابیست طالبان در امریکا بود. از سوی دیگر در اعلامیه‌ای که منتشر کردند از طالبان به عنوان «امارت اسلامی افغانستان» یاد شده بود. این موارد، از نظر ظریف، هشدارهایی بود که باید زنگ خطر را برای ایران به صدا درمی آورد و «ما مرتب این موارد را تذکر می دادیم؛ اما برخی دوستان ما با تصوراتی که از طالبان داشتند فکر نمی کردند که چنین نتیجه ای حاصل شود».
محمدجواد ظریف همچنین درباره موج فزاینده مهاجرت افغان‌ها به ایران پس از سقوط نظام جمهوری گفت: بخشی از موج مهاجرت به ایران پس از سقوط دولت اشرف غنی طبیعی است؛ چون بخشی از افراد که با حکومت سابق همکاری داشتند از ترس جان و آینده شان فرار کردند. مقداری دیگر از مهاجرت ها غیرطبیعی است؛ زیرا این افراد الزاما از گروه هایی نیستند که مورد تهدید طالبان باشند. بنابراین باید بررسی شود.
او درباره افزایش رویدادهای امنیتی در ایران پس از تحولات دو سال اخیر افغانستان و گسیل موج تازه مهاجرت گفت: اگر همه ناامنی هایی که طی دو سال اخیر در ایران اتفاق افتاده را به افغانستان نسبت بدهیم با واقعیات سازگار نیست، از تاجیکستان و جاهای دیگر هم بوده است و منشأ غیرافغان هم داشته؛ اما افغانستان هم یکی از مشکلات ما در این زمینه است.
وزیر خارجه پیشین ایران درباره چشم انداز روابط ایران و طالبان هم گفت: ما باید با واقعیات کنار بیاییم. اگر طالبان روزی به عنوان قدرت مشروع حاکم بر افغانستان به رسمیت شناخته شود، ایران باید با همسایه اش کار کند؛ اما من معتقدم که موضوع مشروعیت طالبان هم از نظر داخلی و هم از نظر بین‌المللی، هنوز محل بحث است و هیچ تفاهمی روی آن وجود ندارد و جمهوری اسلامی در این موضوع باید کنشگر باشد و نمی تواند تماشاگر باشد؛ چون اگر ایران مانند دوره قبل تماشاگر مذاکرات امریکا، روسیه، چین و پاکستان با طالبان باشد، موضوع مشروعیت هم به مثابه فرصت و هم به عنوان تهدید – بسته به نحوه واکنش ایران- از دست خواهد رفت و ما در مقابل عمل انجام‌شده قرار خواهیم گرفت؛ همان گونه که در پایان تابستان ۱۴۰۰ مواجه شدیم.
پیشنهاد می شود: ناکامی اعضای گروهک تروریستی در ورود به ایران از مرز خراسان جنوبی
