به گزارش ایراف، این نویسنده سوری در حساب رسمی ایکس خود در این رابطه نوشته است که در قسمت دوم سفر به افغانستان با چهره جدید، «من یک قسمت مهم از کتاب گذشته طالبان را باز می کنم که دوره غیبت ملامحمد عمر، بنیانگذار جنبش طالبان است».
او نوشته است: «هدف من ملاقات با پسرش ملامحمد یعقوب، سرپرست دفاع حکومت سرپرست افغانستان بود و قبل از شروع گفتگوی تاریخی لذت بخش و جالب با ملا محمد یعقوب، لازم است تحسین خود را از مترجم شخصی ملا، جوان مرتب و مودب که به زبان عربی به صورت فوق العاده با کیفیت و تسلط صحبت می کرد، بگویم.»
به گفته این نویسنده و پژوهشگر عرب، هنگامی که او به زبان عربی صحبت می کرد آن را مانند روخانه ای روان، با حروف عربی واضح یا مانند کسی که چنگ می نوازد، صحبت می کرد، مثل اینکه یک مقام عرب صحبت کند؛ این در حالی است که او مترجم ملا یعقوب برای یک عرب بود.
زیدان افزوده که ملا محمد یعقوب، سرپرست وزارت دفاع طالبان در خانه اش در مرکز کابل، پایتخت افغانستان، از او استقبال کرد: «او ما را در آغوش گرفت همانطور که در میان افغان‌ها مرسوم است».
پژوهشگر سوری در ادامه نوشته است: «جلسه همانطور بود که من در روز ملاقات با پدرش در سال 1995، در زیر درختی بزرگ در قصر بنیانگذار دولت مدرن افغانستان، احمدشاه ابدالی 1724-1774 در میان طالبان، روی زمین نشستم. آن روز ملا ردای افغانی خود را روی زمین پهن کرد تا بتوانیم جلسه را شروع کنیم.»
از دید این نویسنده عرب، زمان در افغانستان تغییر چندانی نکرده است. با بازگشت دوباره طالبان، رهبران طالبان به عنوان رهبران جدید ظاهر شده‌اند و حاکمان و مخالفان آن به کشورهای همسایه عقب‌نشینی کرده‌اند، درست همانطور که در روز شکست مخالفان آنها در سال 1996 (حوادث مشابهی) اتفاق افتاد. به جز استحکامات رهبر مخالفان در آن روز در منطقه پنجشیر و بدخشان که اکنون وجود ندارد.
احمد موفق زیدان نوشته است: دو ساعت گفتگو لذت بخش و جالب با محمد یعقوب، مثل برق و باد سپری شد. این گفتگو شامل شرایط داخلی حکومت سرپرست، دستاوردهای آن در سه سال گذشته و صحبت در مورد روابط با کشورهای همسایه به ویژه پاکستان و حضور جنگجویان طالبان در افغانستان بود؛ اما قطب نمای گفتگو را به سمت معمایی هدایت کردم که هنوزهم من و همه کسانی که این مساله را دنبال می کنند، سردرگم می کند.»
او در توضیح این مطلب نوشته است: در پی رهبری جنبش طالبان افغانستان، ملا محمد عمر طی دوره ناپدید شدنش با پسرش و رهبران طالبان ارتباط برقرار کرد.
در همین رابطه، من به طور مستقیم و واضح در مورد آن دوره از ملا یعقوب پرسیدم.
او در مورد تجربه خود در دوران ناپدید شدن پدرش با شوخی گفت: من در مورد آن صحبت نمی‌کنم؛ زیرا ممکن است به آن نیاز داشته باشم و سپس سخنان خود را با این جمله آغاز کرد: جزئیاتی را که قبلاً در مورد آن صحبت نکرده بودیم و از ارتباط پدر با ما و چگونگی اطلاع از مرگ او برای شما می گویم.
به نوشته زیدان، ملا محمد یعقوب به گونه‌ای که گویی در محضر پدرش ایستاده بر صندلی خود نشست، سپس سخنان خود را آغاز کرد و گفت: زمانی که در سال 2001 اشغال کشور من – افغانستان – توسط آمریکا آغاز شد، من فقط هشت سال داشتم.
ملا یعقوب گفته است: من نزد مولوی محمد جمعه، عموی پدرم که معلم او نیز بود، علوم شریعت می خواندم، طبق عادت درسی افغانستان، علوم شرعی را دریافت کردم و سپس در مدرسه ای در کویته در دوره جهاد افغانستان علیه آمریکایی ها ثبت نام کردم. ما هر چند ماه یکبار خانه خود را به دلیل نیازهای امنیتی عوض می کردیم.
هیچ یک از همکارانم نمی دانستند که من فرزند ملا محمد عمر هستم. مادرم با توجه به اینکه ما در منطقه مهاجران ایالت ها و مناطق مختلف افغانستان زندگی می کردیم، مدام به ما توصیه می کرد که مخفی بمانیم و این کار زندگی را برای ما آسان کرد.
به گفته زیدان، ملا محمد یعقوب برای یادآوری چند خاطره و شاید برای یادآوری لحظاتی از دوران کودکی که با پدرش گذرانده بود، توقف کرد که فقط گهگاه از سکوت او استفاده کردم و به اصل ماجرا پرداختم در مورد اینکه در دوران غیبت پدرش که سال ها طولانی شد، چگونه دوباره با پدرش ارتباط برقرار کرد.
به نوشته این پژوهشگر سوری، ملا یعقوب گفت: ارتباط با پدرم از طریق نوار کاست سنتی بود؛ چرا که پیام های فراوان خود را برای سران و مقامات مختلف می فرستاد و گاه با ارسال پیام های شفاهی مستقیم ارتباط برقرار می شد و اولین بار بود که سه ماه پس از ناپدید شدنش صدای او را می شنیدم.
او از طریق تلفن متصل به ماهواره با من صحبت کرد و این خوشحالی من وصف ناپذیر بود.
ملا عمر، نخستین و بنیانگذار طالبان بود که پس از اشغال افغانستان توسط آمریکا و ناتو، ناپدید شد و سال ها بعد، خبر درگذشت او به علت طبیعی از سوی اداره امنیت ملی دولت پیشین افغانستان، افشا شد و طالبان نیز آن را تایید کردند.
هنوز مشخص نیست که علت مرگ رهبر طالبان چه بوده و او دقیقا در چه تاریخی درگذشته است؛ اما گفته می شود او در مقبره ای بی نام و نشان در ولایت جنوبی زابل افغانستان، مدفون است.
