به گزارش ایراف، عبدالمطلب حقانی، سخنگوی این وزارتخانه گفت که بیشتر کسانی که به افغانستان بازگشتند از ایران هستند.
سخنگوی وزارت مهاجرین طالبان مطرح کرد که در یک هفته گذشته، بیش از ۳۰ هزار نفر به به این کشور بازگشته‌اند.
در این میان حدود ۲۵۰۰ نفر آنها از پاکستان و حدود ۱۹۰ نفر آن از ترکیه و بیشتر این مهاجران از ایران به افغانستان برگشته‌اند.
در این میان، برخی از مهاجران افغان که برای کار به کشورهای همسایه رفته‌اند، از دشوار شدن شرایط زندگی و بدرفتاری‌ها در این کشورها شکایت دارند.
برخی از مهاجران از طالبان انتظار دارند تا هرچه زودتر به وضعیت مهاجران در این کشورها رسیدگی به‌موقع کند.
این در حالی است که به تازگی پاکستان و ایران از اجرایی‌شدن طرح‌های‌شان برای اخراج مهاجران غیرقانونی از این کشورها در آینده‌های نزدیک خبر داده‌اند.
چندی قبل هم محسن نقوی، وزیر کشور پاکستان اعلام کرد که این کشور مرحله دوم اخراج مهاجران افغان فاقد مدرک را به زودی آغاز می‌کند.
از سوی دیگر زنگ خطر افزایش بی‌رویه اتباع افغان در ایران از سال گذشته به صدا درآمده و تا امروز به صورت ممتد ادامه پیدا کرده است.
برخی آمار این مهاجران همسایه را حدود ۱۰ میلیون نفر برآورد کردند.
آماری که واکنش وزیر کشور وقت را برانگیخت. همان زمان، احمد وحیدی در مصاحبه‌ای با رسانه‌ها اعلام کرد که «اتباع افغانستانی حاضر در ایران، حدود پنج میلیون نفر و به‌طور رسمی حتی کمتر است.»
ذکر این آمار اما نتوانست منتقدان حضور افغان‌ها در ایران را آرام کند. به‌طوری که این موج به کارزارهای انتخابات ریاست‌جمهوری هم رسید و محمدباقر قالیباف در مناظره نامزدهای انتخابات ریاست‌جمهوری اعلام کرد؛ همه آسیب‌های اجتماعی جدی ایران ریشه در شرق کشور دارد.
برخی شهروندان افغانستان که تجربه قاچاقی سفر کردن به کشورهای دیگر به‌ویژه همسایه‌ها و کشورهای منطقه را دارند، از سختی‌ها مهاجرت غیرقانونی می‌گویند.
مهاجرت غیر قانونی افغانستانی‌ها در حالی رخ می‌دهد که برای بسیاری از مهاجرین در داخل افغانستان زمینه‌های کاری وجود ندارد و سازمان‌های امداد‌رسان نیز بودجه کافی برای تامین معيشت این خانواده‌ها در اختیار ندارند.
فقر علت اصلی مهاجرت افغانستانی‌ها است. جامعه جهانی اگر فکری در این خصوص نکند مهاجرین افغان روز به روز افزایش می‌یابد.
همچنین در ایران و پاکستان به دلیل جمعیت بالای مهاجرین و مشکلات بزرگ اقتصادی موجود در این کشورها تلاش‌های فشرده برای ساماندهی پناهجویان جریان دارد. در حالی که کمک‌های سازمان‌های جهانی بسیار ناچیز است.
برهمین اساس میزبانی این دو کشور در طولانی مدت ممکن به نظر نمی‌رسد.
با اخراج مهاجرین نیز شرایط برای مردم افغانستان سخت‌تر و پیچیده‌تر خواهد شد.
