به گزارش ایراف، ملاعبدالغنی برادر، معان اقتصادی نخست وزیر طالبان ضمن افتتاح کار ساختمانی «سد پلتونی» در ولایت پکتیکا گفت که موضوع مدیریت آب‌های کشور از اولویت‌های امارت اسلامی است.
گزارش‌ها از سفر ملا برادر به ولایت پکتیکا به‌منظور افتتاح کار احداث «سد پلتونی» خبر داده‌اند.
ملا برادر در سخنرانی خود گفته است که طالبان اهمیت زراعت برای اقتصاد قوی را درک کرده و آب مهمترین عامل برای توسعه زراعت است.
او همچنان افزود که حکومت سرپرست افغانستان «مدیریت آب» را یکی از اولویت‌های خود قرار داده و از سرمایه گذاران می‌خواهد تا در زمینه مدیریت آب سرمایه‌گذاری کنند.
کار ساخت «سد پلتونی» در ولایت پکتیکا در مدت دو سال و شش ماه از سوی شرکت توسعه ملی و با حمایت مالی طالبان تکمیل خواهد شد.
ملا برادر در مورد اهمیت ساخت این بند گفت: پس از تکمیل شدن کارهای این بند، علاوه بر مرکز این ولایت، آب‌های زیرزمینی مناطق مجاور تقویت، زمین‌های کشاورزی آبیاری و سیلاب‌ها مهار خواهد شد.
کار ساخت این سد که توسط شرکت توسعه ملی و با حمایت مالی طالبان در حال انجام است، در مدت دو سال و شش ماه تکمیل خواهد شد. بند آب پلتونی ظرفیت ذخیره‌سازی ۲۵ میلیون مترمکعب آب را دارد، می‌تواند ۲۵۰۰ هکتار زمین را آبیاری کند و توان تولید ۹۳۵ کیلووات برق را دارا است.
این پروژه علاوه بر تقویت آب‌های زیرزمینی مناطق مجاور، به مهار سیلاب‌ها و توسعه زمین‌های کشاورزی کمک خواهد کرد.
طالبان تأکید دارند که مدیریت مؤثر منابع آب از اولویت‌های اصلی آنهاست. این شامل ساخت سدها جدید برای ذخیره و بهره‌برداری بهینه از آب‌های سطحی است.
پروژه‌هایی مانند «سد پلتونی» در پکتیکا که به آبیاری زمین‌های کشاورزی و تأمین برق کمک می‌کند، نمونه‌ای از این برنامه‌ها هستند.
طالبان به سرمایه‌گذاران داخلی و خارجی دعوت می‌کنند تا در زمینه‌های مختلف مدیریت و توسعه منابع آب سرمایه‌گذاری کنند.
با تأمین آب مناسب برای زمین‌های زراعتی، طالبان قصد دارند تولیدات کشاورزی را افزایش دهند و به تقویت اقتصاد کشاورزی کشور کمک کنند.
این اقدامات به‌منظور بهبود وضعیت اقتصادی و تأمین نیازهای اساسی کشور در حوزه آب و کشاورزی انجام می‌شود.
البته صدمات کنترل آبی طالبان بر کشورهای همسایه، به‌ویژه ایران، می‌تواند به شکل‌های مختلفی نمود پیدا کند. با کنترل منابع آبی و تغییر در مدیریت آب، طالبان ممکن است دسترسی به آب را محدود کرده یا آب‌های مرزی را تغییر دهند، که می‌تواند به خشکسالی و کمبود آب در کشورهای همسایه مانند ایران منجر شود.
تغییر در جریان‌های آب می‌تواند منجر به تنش‌های مرزی و اختلافات بین کشورهای همسایه شود. ایران، که به‌ویژه در مناطق خشک و نیمه‌خشک قرار دارد، می‌تواند تحت تأثیر قرار گیرد. اجرای توافقات گذشته از جمله معاهده هیرمند باید دستور کار قرار گیرد.
کمبود منابع آب می‌تواند به مشکلات اقتصادی و اجتماعی منجر شود، از جمله کاهش تولید کشاورزی، افزایش هزینه‌های آب و تنش‌های اجتماعی در مناطقی که به شدت به آب وابسته هستند.
همچنین تأثیرپذیری جمهوری‌های آسیای میانه و پاکستان از سیاست‌های آبی طالبان به ویژه در زمینه منابع آب، موضوعی پیچیده و مهم است. پاکستان به شدت به منابع آبی افغانستان، به ویژه رودخانه‌های هیرمند و کابل وابسته است. طالبان، با توجه به کنترل بر منابع آبی در افغانستان، می‌تواند بر جریان این رودخانه‌ها تأثیر بگذارد و در نتیجه، منابع آب پاکستان را تحت تأثیر قرار دهد. این موضوع می‌تواند به تنش‌های آبی بین دو کشور منجر شود، به ویژه در دوره‌های خشکسالی یا کمبود آب.
جمهوری‌های آسیای میانه، مانند ترکمنستان و ازبکستان، نیز به منابع آبی افغانستان وابسته هستند.
به ویژه، رودخانه‌های آمودریا و سیردریا که از افغانستان سرچشمه می‌گیرند، تأثیر زیادی بر منابع آب این کشورها دارند. سیاست‌های طالبان در زمینه مدیریت این رودخانه‌ها می‌تواند به تغییرات در سطح آب و جریان‌های آبی در آسیای میانه منجر شود و به نوبه خود تأثیرات زیست‌محیطی و اقتصادی به همراه داشته باشد.
به طور کلی، تغییرات در مدیریت آب و استفاده‌های غیرپایدار می‌تواند به مشکلات زیست‌محیطی نیز منجر شود که بر اکوسیستم‌های منطقه تأثیر می‌گذارد و به‌ویژه بر کشورهایی که به‌طور مستقیم با منابع آبی افغانستان مرتبط هستند، تأثیرگذار خواهد بود.
به‌طور کلی، کنترل آبی طالبان می‌تواند به یک سری از مشکلات گسترده برای کشورهای همسایه منجر شود و این نیاز به همکاری و مدیریت مشترک برای کاهش اثرات منفی و حل اختلافات دارد.
