به گزارش ایراف؛ عتیق‌الله عزیزی، معاون هنری و فرهنگی وزارت اطلاعات و فرهنگ طالبان با هدف بررسی وضعیت منار تاریخی جام و بازدید از دیگر آثار باستانی به ولایت غور سفر کرده و رییس آثار تاریخی و یک تیم فنی مهندسان باستان‌شناسی نیز در این سفر او را همراهی می‌کنند.
منار جام در مناطق کوهستانی ولایت غور در ۶۲ کیلومتری منطقه «شهرک» در روستای موسوم به «جام» قرار دارد؛ محلی که رودخانه جام از جنوب به شمال به رودخانه خروشان «هریرود» جریان دارد.
این منار که در قرن دوازدهم میلادی ساخته شده و ۶۲ متر ارتفاع دارد در سال ۲۰۰۲ توسط مرکز حفظ میراث جهانی یونسکو در فهرست میراث فرهنگی جهان ثبت شد.
این بنا بعد از قطب منار در دهلی پایتخت هند، بلندترین مناره خشتی جهان است.
فرانچسکو بندارین، رییس کمیته میراث جهانی یونسکو دربارهٔ منار جام گفته‌است که این منار «یکی از سازه‌های خارق‌العاده معماری و کهنسال‌ترین برج آجری باقی مانده در جهان است.»
یکی از خطرهایی که منار جام را تهدید می‌کند جای گرفتن آن در کنار رودخانه است. با گذشت زمان، رودخانه هریرود به تدریج ساحل جنوبی خود را تخریب کرده و بستر خود را به سوی این مناره گسترش داده‌است.
همه ساله در فصل بارندگی با افزایش سیلاب‌ها و بالا آمدن سطح آب رودخانه این خطر طبیعی چندین برابر می‌شود.
نخستین آزمایش‌هایی که در سال (۱۹۷۱ میلادی) توسط کارشناسان صورت گرفت نشان داد که منار جام به اندازه ۲ درجه به سمت شمال و به سوی هریرود تمایل پیدا کرده‌است.
عتیق الله عزیزی، معاون هنری و فرهنگی وزارت اطلاعات و فرهنگ طالبان قبلا در نشستی که به منظور ارزیابی پایداری منار تاریخی جام غور و جلوگیری از تهدیدات طبیعی برگزار شد، گفت که این منار نیاز به حفاظت مستمر دارد و باید برنامه ریزی به موقع صورت گیرد تا منار از هرگونه آسیب و تهدید در امان باشد.
در سال ۱۴۰۱ به ابتکار وزارت اطلاعات و فرهنگ طالبان و سازمان یونسکو کار بازسازی آن آغاز گردید و بعد از ۷ ماه در سال ۱۴۰۲ به پایان رسید.
از دیگر آثار باستانی و کهن ولایت غور می توان به اماکنی چون خواجه جوش، منطقه کشک کهنه و قلعه ضحاک اشاره کرد.
