به گزارش ایراف، سید حکیم بینش، شاعر افغانستانی و از چهره‌های فرهنگی مهاجران افغانستانی در مشهد شعری در رسای مقام والای شهید یحیی سنوار سروده است.
خوشا کسی که عزیز و سعید می‌میرد
میان معرکه او رو سپید می‌میرد
خوشا کسی که به دستش تفنگ و تسبیح است
رشید در دلِ میدان رشید می‌میرد
نه زنده است که بس کوچک است قامت مرگ
به پیش مردیِ او، کی شهید می‌میرد؟
همیشه در دل تاریخ زنده است، مگر
کسی که عشق و بلا برگزید می‌میرد؟
نه نیست زنده‌تر از او که راه او زنده است
کسی که عشق نیاآفرید می‌میرد
نه نیست زنده‌تر از او که خشم توفان بود
و خصم؛ خصم که خون می‌مکید می‌میرد
کجاست خانه یحیی کجاست؟ در دل مردم
مگر عزیز دل آیا شهید می‌میرد؟
