به گزارش ایراف؛ نشست “سیاست‌های شهری و مهاجران افغانستانی، جداسازی یا ادغام اجتماعی” دیروز ۲۹ مهرماه با حضور رسول صادقی، آرش نصر اصفهانی، رجا محمدی و همچنین جمعی از دانشجویان و علاقمندان برگزار شد.
آرش نصر اصفهانی دانش‌آموخته و فارغ‌التحصیل دکترای جامعه‌شناسی و پژوهشگر حوزه مسائل اجتماعی در این نشست اظهار نمود که در سال‌های اخیر، افغانستانی‌ها در ایران با خشونت‌های بیشتری مواجه شده‌اند، به ویژه در محله‌هایی که جمعیت آن‌ها زیاد است.
وی افزود: گروه‌های محلی به دلیل احساس تهدید از حضور افغانستانی‌ها، اقدام به ایجاد تنش و خشونت می‌کنند و حکومت نیز در بسیاری از موارد مداخله نمی‌کند. این عدم مداخله باعث شده که گروه‌های محلی خود را مجاز به اعمال خشونت علیه افغانستانی‌ها بدانند.
اصفهانی تصریح کرد: سیاست‌های شهری و کنترل فضاهای عمومی به شدت تحت تأثیر این نگرش‌ها و رفتارها قرار دارد و این موضوع به بحران هویت و حقوق بشر در میان افغانستانی‌ها دامن می‌زند.
بخش زیادی از افغانستانی‌ها در ایران اصلا مهاجر نیستند
رسول صادقی عضو هیئت علمی جمعیت شناسی دانشگاه تهران، در این جلسه به بررسی موضوع ادغام مهاجران در جوامع شهری و چالش‌های مرتبط با آن پرداخت.
او با اشاره به حوادث این روزهای مهاجر هراسی در سطح اجتماع به مکتب شیکاگو و کارهای رابرتس در دهه ۱۹۲۰ اشاره می‌کند که شهر را به عنوان آزمایشگاهی برای علوم اجتماعی معرفی کرده است.
او با تاکید بر اینکه بخش زیادی از افغانستانی‌ها در ایران اصلا مهاجر نیستند بلکه متولد همینجا هستند گفت: بسیاری از آن‌ها نسل‌های دوم و سوم هستند که در ایران متولد شده‌اند و به خدمات آموزشی دسترسی داشته و تحصیلات عالی دارند اما شغلی مطابق با تحصیلاتشان در ایران برایشان تعریف نشده است.
وی به سیاست‌گذاری‌های ناکافی در زمینه مهاجرت در ایران اشاره و بیان کرد که در ایران نه سیاست‌گذاری در زمینه مهاجرفرستی داریم و نه مهاجر پذیری و نگاه موقتی به مهاجرت باعث عدم توجه به نیازهای واقعی مهاجران و سیاست‌گذاری صحیح شده است.
صادقی تاکید کرد که سیاست‌های شهری و مهاجرتی باید به‌طور همزمان و هماهنگ تدوین شوند تا بتوانند به ادغام اجتماعی و اقتصادی مهاجران کمک کنند و از بروز تنش‌های اجتماعی جلوگیری نمایند.
رجا محمدی، پژوهشگر حوزه مهاجران نیز با اشاره به تجربیات خود به عنوان یک مهاجر افغان در ایران، به بررسی فرهنگ‌ها و چالش‌های مرتبط با مهاجرت پرداخت.
وی به سه فرهنگ اصلی که در ایران تجربه کرده است، اشاره می‌کند: فرهنگ باستانی، فرهنگ اسلامی و فرهنگ غربی.
او توضیح داد که در فرهنگ اسلامی، برابری و برادری بین مسلمانان وجود دارد و ملی‌گرایی به عنوان یک عامل تفرقه بین مسلمانان مورد انتقاد قرار می‌گیرد.
وی همچنین به ملی‌گرایی و فاشیسم اشاره و توضیح داد که این دو مفهوم چگونه می‌توانند به تبعیض و نابرابری علیه مهاجران منجر شوند.
محمدی به پیامدهای منفی ملی‌گرایی و فاشیسم بر روی مهاجران، از جمله محرومیت از حقوق اقتصادی، سیاسی و اجتماعی، تحقیر و تمسخر، و نادیده گرفتن آن‌ها اشاره کرد.
این نشست با هدف بررسی سیاست های شهری در مورد افغانستانی‌ها در ایران این مسئله را بیان می کند که در صورت عدم ورود دولت به مهاجرهراسی‌ها این خلا موجود توسط رسانه‌ها و تریبون‌های مخالف پر می‌شود و بیش از پیش جامعه را گرفتار تنش و آشوب خواهد کرد.
