به گزارش ایراف، در روز خواجه شمس الدین محمد حافظ شیرازی هر سال در کنار آرامگاه وی در شیراز برنامه‌های مختلفی به خصوص شعرخوانی برگزار شده و عاشقان شعر حافظ این روز را تجلیل می‌کنند.
کوروش کمالی سروستانی، پژوهشگر، زبان‌شناس و نویسنده‌ای است که برای اولین بار در سال ۱۳۷۶ ، ۲۰ مهر را به عنوان روز بزرگداشت حافظ اعلام و به ثبت رسانده است.
گفته شده که حافظ بیشتر عمر خود را در شیراز گذرانده و بر خلاف سعدی به جز یک سفر کوتاه به یزد و یک مسافرت نیمه تمام به بندر هرمز همواره در شیراز زندگی کرده است.
دیوان این شاعر بزرگ مشتمل بر 500 غزل، چند قصیده، دو مثنوی، چندین قطعه و تعدادی رباعی است.
خواجه حافظ شیرازی به دلیل حفظ تمام آیات قرآن به این نام شناخته شده و همچنین اشعارش به میزان زیادی از سوره‌های قرآن مجید تأثیر پذیرفته است.
عشقت رِسَد به فریاد، ار خود به سانِ حافظ
قرآن ز بَر بخوانی، در چاردَه روایت
گفته می‌شود، لسان الغیب در آثارش هیچ گناهی را سنگین‌تر از ریاکاری نمی‌دانست و همواره به اهل تظاهر و ریا در اشعارش می‌تاخت.
همچنین مکتب حافظ در شعرهایش رندی است و رند و رندی اساسی‌ترین اصطلاح در شعر و جهان‌بینی اوست.
پژوهشگران می‌گویند که رندی، نظامی روشنفکرانه و فلسفی است و شخصیت رند بیش از هر شخصیت دیگری در دیوان حافظ دیده می‌شود.
گفته می‌شود که آلمانی‌ها پیش از دیگر کشورهای اروپایی با حافظ آشنایی دارند و اولین ترجمه کامل دیوان حافظ توسط فون هامر در سال ۱۸۱۲ منتشر شد.
گوته شاعر معروف آلمانی نیز با کمک این ترجمه دیوان غربی‌شرقی خود را سرود.
از دیرباز تاکنون حافظ‌پژوهان و شارحان زیادی، تلاش فراوانی برای شرح و تفسیر مضامین عاشقانه و نکته‌یابی و زیبایی‌های ادبی ابیات حافظ نموده‌اند. یکی از این اشخاص شفیعی کدکنی است.
شفیعی کدکنی (زادهٔ ۱۹ مهرِ ۱۳۱۸) با تخلّصِ م. سرشک، استاد ممتاز دانشگاه تهران، ادیب، پژوهشگر و شاعر ایرانی است که بیش از دیگران از اشعار حافظ تاثیر گرفته و در آثارش نمود یافته است.
کتاب کیمیای هستی ایشان، مجموعه مقالات و پژوهش‌هایی است که در سه جلد در تفسیر آثار حافظ شیرازی نگاشته شده است.
