به گزارش ایراف، گذرگاه مرزی چمن پس از اعتراضات به اجباری شدن گذرنامه و ویزا برای رانندگان دو طرف مرز، مسدود شده است.
شماری از تاجران شهرستان اسپین بولدک ولایت قندهار روز یکشنبه گفتند که در گذشته هزاران نفر در مسیر سپین‌بولدک تردد می‌کردند و کسب‌وکارها رونق داشت.
محمد شفیق اچکزی، رئیس اتاق تجارت در سپین‌بولدک به رسانه‌ها گفت که تاجران در دو طرف مرز هر روز میلیون‌ها افغانی متضرر شده‌اند.
باغ‌داران و میوه‌فروشان نیز نگران این وضعیت هستند، زیرا بخش عمده‌ای از محصولات شان به پاکستان صادر می‌شد. آنها از طالبان خواسته‌اند تا راه‌های جایگزین برای صادرات میوه و سبزیجات پیدا کنند.
دو روز پیش تظاهراتی علیه اجباری شدن گذرنامه و ویزای اجباری برگزار شد و صدها نفر در شهر چمن در آن شرکت کردند.
مقام‌های محلی به مردم چمن قول داده بود که خواسته‌های آنها برآورده شود، اما بعداً از موضع خود عقب‌نشینی کردند.
مرز چمن توسط پاکستان به دلیل اعتراضات و ناآرامی‌هایی که به دنبال اجباری شدن گذرنامه و ویزا برای رانندگان دو طرف مرز به وجود آمد، بسته شده است.
این اقدام در پی تصمیم مقامات پاکستانی برای اعمال این قوانین جدید انجام شد که باعث نارضایتی گسترده‌ای در بین رانندگان و ساکنان محلی شد.
معترضان از جمله رانندگان و تاجران با برگزاری تظاهرات به این تصمیم اعتراض کردند. بسته شدن مرز به دلیل این اعتراضات و ناتوانی در رسیدن به توافقی میان دو طرف صورت گرفت.
پاکستان نگرانی‌های امنیتی خود را درباره فعالیت‌های شبه‌نظامی و تروریستی در مناطق مرزی با افغانستان مطرح کرده است.
دولت پاکستان گاهی اوقات مرزها را به دلیل نگرانی‌های امنیتی یا به منظور مقابله با عبور و مرور غیرقانونی می‌بندد. طالبان، که کنترل افغانستان را در دست دارد، ممکن است این اقدامات را مداخله در امور داخلی خود تلقی کند.
همچنین پاکستان در سال‌های اخیر تلاش کرده تا کنترل بیشتری بر عبور و مرور از مرزهایش اعمال کند.
این شامل اعمال قوانین سختگیرانه‌تر برای مسافران و رانندگان، از جمله الزام به داشتن گذرنامه و ویزا، می‌شود. طالبان و ساکنان محلی اغلب با این مقررات مخالف هستند، زیرا این محدودیت‌ها تجارت و تعاملات اجتماعی را مختل می‌کند.
از سوی دیگر رابطه پاکستان و طالبان همواره پیچیده و پرفراز و نشیب بوده است. پاکستان از یک سو به‌دلیل نگرانی‌های امنیتی و سیاسی خود، مایل به حفظ نوعی از کنترل بر طالبان است، اما از سوی دیگر طالبان به دنبال استقلال و خودمختاری بیشتر در تصمیم‌گیری‌های داخلی و خارجی است.
این تنش‌ها گاهی اوقات به بسته شدن مرزها و قطع روابط تجاری و دیپلماتیک منجر می‌شود.
مرز چمن یکی از مهمترین گذرگاه‌های تجاری بین افغانستان و پاکستان است. اختلافات بر سر تعرفه‌ها، مقررات تجاری و سوءتفاهمات اقتصادی می‌تواند باعث تشدید تنش‌ها و در نهایت بسته شدن مرز شود.
البته برخی کارشناسان معتقد هستند، چابهار به عنوان یک گزینه استراتژیک و جایگزین برای دسترسی افغانستان به بازارهای بین‌المللی و حمل و نقل کالا به جای استفاده از مسیرهای پاکستان مناسب خواهد بود.
چابهار دسترسی مستقیم افغانستان به اقیانوس هند را فراهم می‌کند، که به این کشور امکان می‌دهد، بدون نیاز به عبور از خاک پاکستان به بازارهای جهانی دسترسی پیدا کند. این امر برای واردات و صادرات افغانستان از اهمیت حیاتی برخوردار است. استفاده از بندر چابهار می‌تواند وابستگی افغانستان به پاکستان برای ترانزیت کالاها را کاهش دهد. این موضوع به ویژه در زمان‌هایی که روابط بین دو کشور متشنج است یا مرزها بسته می‌شوند، اهمیت پیدا می‌کند.
طرح‌هایی برای اتصال چابهار به شبکه ریلی افغانستان وجود دارد، که این امر می‌تواند به کاهش هزینه‌ها و افزایش سرعت حمل و نقل کمک کند.
بنابراین، چابهار می‌تواند به عنوان یک جایگزین استراتژیک برای افغانستان عمل کند، و این کشور را از وابستگی به مسیرهای ترانزیتی پاکستان آزاد کند و به توسعه اقتصادی و تجارت خارجی این کشور کمک کند.
