به گزارش ایراف، دفتر هماهنگ‌‌کننده کمک‌های بشردوستانه سازمان ملل متحد در افغانستان (اوچا) روز دوشنبه ۱۹ شهریور در شبکه اجتماعی ایکس نوشت: ما به ۲۲۷ میلیون دلار برای رسیدگی به خانواده‌های بی‌سرپناه نیاز داریم.
به گفته اوچا، ۱.۷ میلیون نفر در افغانستان زیر سلطه طالبان نیاز به سرپناه اضطراری دارند.
همچنین این نهاد بین المللی می‌گوید که افغانستان دومین کشور با آمار بالای آواره‌های داخلی است.
در گزارشی از این نهاد گفته شده است که افغانستان نزدیک به ۶.۳ میلیون آواره داخلی دارد که با آوارگی طولانیمدت روبه‌رو هستند. اوچا وضعیت آواره‌های داخلی در افغانستان را نگران کننده خوانده است.
در گزارش این نهاد آمده است که بسیاری از این آواره‌های داخلی در بیش از یک دهه گذشته خانه‌های خود را ترک کرده‌اند.
در این گزارش آمده است: «در حال حاضر از هر هفت شهروند افغانستان یکی با آوارگی طولانیمدت مواجه است و بسیاری از آنها بیش از یک دهه پیش خانه‌های خود را ترک کرده‌اند. این بیشترین تعداد آواره‌های داخلی در جنوب آسیا و دومین در سراسر جهان است.»
حدود ۸۰۰ خانواده آواره داخلی در منطقه چهارراه سرسبزی در ناحیه چهارم شهر کابل زندگی می‌کنند.
اوچا همچنین در گزارش‌هایی اذعان کرده بود که در برخی موارد کمک رسانی‌ها در افغانستان دچار مشکلاتی شده است.
بر اساس اعلامیه دفتر اوچا، آنها مطلع شده‌اند که در ماه جولای با کارکنان ادارات کمک‌رسان خشونت صورت گرفته است. چنین حوادثی از جمله تهدید و حملات فیزیکی به کارمندان نهادهای کمک‌رسان، تاثیرات منفی بر ارائه کمک‌ها داشته است.
برخی نهادهای امدادرسان در کابل می‌گویند که علاوه بر خشونت علیه کارمندان‌شان در برخی موارد مقام‌‌های محلی در شماری از ولایات می‌خواهند به طور مستقیم و غیرمستقیم از روند کمک‌رسانی «سهمی» بردارند، از طریق پیشنهاد استخدام اقارب‌شان در پروژه‌ها یا با شامل ساختن دوستان و آشنایان‌شان در فهرست دریافت کنندگان کمک‌های بشری.
یک نهاد کمک‌رسان گفته بود که سیستم توزیع کمک‌رسانی یا ارائه خدمات‌شان را طوری تنظیم کرده‌اند که برای مقامات طالبان در محل فرصت نمی‌دهد بر روند فعالیت آنها تاثیر بگذارند.
یک نهاد دیگر خاطرنشان کرده بود که در برخی موارد موسسات کمک‌رسان برای اینکه هم فعالیت آنها صدمه نبیند و هم مردم آسیب‌پذیر کمک دریافت کنند، سعی می‌کنند تا جایی که ممکن است و به وجهه آنها آسیب نرسد، در برابر درخواست‌های طالبان انعطاف‌پذیری نشان دهند، مخصوصا در ولایات و محلات.
به گفته این سازمان‌ها، در حکومت پیشین افغانستان نیز وزارت‌های مربوطه و سایر مقامات محلی از اجرای پروژه‌های بشری و عمرانی خواستار سهم می‌شدند و در صورت تن ندادن به خواست‌‌هایشان مانع اجرای طرح‌های امدادرسانی می‌شدند.
با این حال معاون وزارت مهاجرین و برگشت‌کننده‌های طالبان می‌گوید که زمینه برگشت آواره‌های داخلی به ولایت‌هایشان، فراهم شده است.
عبدالرحمن راشد گفت: «به هر ولایتی که می‌روند، در ریاست مهاجران آن ولایت این‌ها ثبت می‌شوند و گاه گاهی به آنان کمک خواهد شد.»
پیش از این وزارت مهاجرین و برگشت‌کننده‌ها آمار داده بود که سه میلیون آواره داخلی در این کشور وجود دارند که یک میلیون آن به مناطق اصلی شان انتقال داده شده‌اند.
