به گزارش ایراف، طالبان سال پیش به دستور محمدحسن آخوند نخست‌وزیر این گروه، شورایی تحت عنوان «شورای عالی زبان‌ها» ایجاد کردند و اعلام کردند هدف از ایجاد این شورا تلاش برای غنی‌سازی و معیاری‌سازی زبان‌های کشور است.
با این حال شماری از استادان زبان و ادبیات ایجاد شورای عالی زبان توسط وزارت اطلاعات و فرهنگ طالبان را اقدام نیک خواندند، اما در نبود افراد توانمند زبان شناس از این حرکت طالبان ابراز نگرانی کردند.
بر اساس گزارش ها پس از تسلط طالبان بسیاری از استادان زبان و ادبیات و دیگر استادان توانمند این کشور را ترک کردند.بسیاری می گویند که با وجود کرسی های خالی استادان، طالبان چگونه می توانند گردانندگی “شورای عالی زبان ها” را انجام دهند.
با توجه به تفسیرهای کارشناسان مسائل سیاسی، طالبان در حالی نشست شورای عالی زبان ها را برگزار میکنند که اهداف سیاسی گذشته ی خود را دنبال می کنند و نه اهداف علمی و زبان شناسی.
پشتو، فارسی، ازبکی، بلوچی، پشه‌ای و ترکمنی زبان‌هایی اند که بیشترین صحبت‌کنندگان را در بین مردم افغانستان دارند. بیش از ۹۰ درصد مردم افغانستان به زبان فارسی مسلط هستند و این زبان مشترک همه ی اقوام خوانده می شود.
در طول تاریخ برخورد نظام‌های سیاسی با زبان فارسی از مرحلهٔ برخورد برادرانه و آشتی‌جویانه به مرحلهٔ برتری‌جویانه و تقویت زبان پشتو و سپس به مرحلهٔ خصمانه و ستیز با زبان فارسی گذر کرده است.
گفتنی است که زبان فارسی ریشه‌های عمیق در تاریخ و فرهنگ افغانستان دارد. در طول تاریخ آثار علمی و ادبی گران‌سنگی به این زبان نشر شده و نویسندگان و شاعران بزرگی را به جهانیان عرضه داشته است.
