به گزارش ایراف، شماری از مردم ناحیه پانزدهم شهر کابل در دیدار با معاون نخست وزیر طالبان، خواستار رسیدگی فوری به مشکل کمبود آب در این ناحیه شدند.
افغانستان با کاهش سطح آب‌های زیرزمینی مواجه است و مردم با مشکل دسترسی به آب آشامیدنی پاک روبهرو اند.
طالبان روز سه‌شنبه در خبرنامه‌ای اعلام کرد که عبدالکبیر به ساکنان منطقه «قصبه» در ناحیه پانزدهم شهر کابل اطمینان داده که مشکل کمبود آب آن‌ها «به زودی» حل خواهد شد.
عبدالکبیر گفته است: به نهادهای مربوطه دستور داده‌ایم که برای حل مشکل کمبود آب تلاش کنند و کارشان آغاز شده است.
حکومت پیشین افغانستان، برای حل مشکل کمبود آب و برق شهر کابل، پروژه ساخت سد شاه و عروس را راه‌اندازی کرده بود.
قرار بود این پروژه در اواخر سال ۲۰۲۱ تکمیل شود و به بهره‌برداری برسد، اما با گذشت سه سال از به قدرت رسیدن طالبان، کارهای ناتمام این پروژه هنوز به پایان نرسیده است.
براساس اطلاعات وزارت آب و انرژی طالبان، با ساخت این سد، حدود ۲۰۰۰ هکتار زمین کشاورزی آبیاری شده و ۱.۲ مگاوات برق تولید خواهد شد.
این سد در شهرستان شکردره کابل واقع شده و ظرفیت ذخیره‌سازی ۹ میلیون مترمکعب آب را دارد.
در بسیاری از مناطق کابل، مردم برای دسترسی به آب پاک از چاه‌های عمیق استفاده می‌کنند که اکنون بسیاری از آن‌ها در حال خشک شدن است.
طالبان همچنین از برنامه‌هایی برای انتقال آب از پنجشیر به کابل خبر داده‌اند، اما تاکنون هیچ اقدام عملی در این زمینه صورت نگرفته است.
مشکل کمبود آب در افغانستان، به ویژه در دوران حکومت طالبان، به یکی از چالش‌های جدی تبدیل شده است. با کاهش سطح آب‌های زیرزمینی، بسیاری از مردم در مناطق مختلف کشور، از جمله کابل، با بحران دسترسی به آب آشامیدنی مواجه هستند.
این مشکل، علاوه بر زندگی روزمره مردم، بر کشاورزی و تولید برق نیز تأثیر منفی گذاشته است. بسیاری از چاه‌های عمیق که پیشتر منبع اصلی تأمین آب بودند، در حال خشک شدن هستند و جایگزینی برای آن‌ها به‌سرعت فراهم نشده است. در نتیجه، بحران آب در افغانستان نه تنها یک مسئله زیست‌محیطی، بلکه یک معضل اجتماعی و اقتصادی نیز به شمار می‌رود.
در حالی که ساکنان کابل با بحران آب روبرو هستند طالبان از برنامه‌های خود برای مدیریت منابع آبی افغانستان خبر می‌دهند؛ برنامه‌هایی تبلیغاتی، بلندپروازانه و عمیقاً چالش برانگیز که بر روابط طالبان و همسایگان سایه افکنده است.
در این میان، مدیریت آب‌های سرزمینی حوزه جنوب غرب افغانستان در راس برنامه‌های طالبان قرار دارد؛ پروژه‌ای که طالبان آن را از دوره جمهوریت به میراث برده و اساساً یک پروژه آمریکایی و استعماری برای تخریب روابط افغانستان با همسایگانش به ویژه جمهوری اسلامی ایران است.
در چارچوب این پروژه، آب‌های افغانستان مدیریت نمی‌شود، کشاورزان افغان از آن سود نمی‌برند، شهرهایی که در حوزه غرب افغانستان نیاز به آب دارند نیازشان اشباع نمی‌شود؛ اما آب به سمت شوره زار گودزره هدایت می‌شود تا به ایران نرسد و حقابه قانونی کشور تامین نشود.
در شمال افغانستان نیز پروژه عظیم کانال قوش تپه که آب دریای آمو را به سمت ۳ ولایت شمالی افغانستان هدایت می‌کند و منابع مالی آن از سوی آمریکا تامین می‌شود نگرانی عمیق همسایگان شمالی افغانستان را برانگیخته است.
در سایه این پروژه‌های تبلیغاتی اما ساکنان پایتخت افغانستان همچنان نیاز به آب دارند و بحران آب در کابل روز به روز عمیق‌تر و شدیدتر می‌شود؛ بحرانی که طالبان در تازه‌ترین مورد وعده دادند که آن را «به زودی» مرتفع می‌کنند؛ اما کارشناسان می‌گویند که این وعده دست‌کم در حال حاضر خوش‌بینانه به نظر می‌رسد.
